Στους «Αμπελώνες Γκίκα» –ή ποτέ το κρασί κρασάκι!

«Ο Ανδρέας Γκίκας τα κρασιά του όλο και πιο πολύ αναπτύσσει, όλο και πιο πολύ βελτιώνει, όλο και πιο πολύ διαδίδει». (Φωτό: Σωτήρης Κακίσης)

Τι καλύτερο από το φθινόπωρο, από τώρα για το κρασί! Πώς λέει κι ο Αλκαίος ο αρχαίος ο αγαπημένος μου, ο με το κρασί και τη θάλασσα στη ζωή του όλη, στην ποίησή του ολόκληρη, ερωτευμένος; «Και πρώτ’ απ’ όλα κοίταξε αμπέλι να φυτέψεις»…

«Το κρασί τους –στων τυριών, στων ελιών, στου ψωμιού την ιερή αντίστιξη δίπλα– μ’ ανανεώνει γλυκά και ταπεινά εντός μου». (Φωτό: Σωτήρης Κακίσης).

Ο μόνος μου συμμαθητής από το Γυμνάσιο που πριν κάποια χρόνια με θυμήθηκε και μου τηλεφώνησε να μου προσφέρει κάτι –κι όχι να μου ζητήσει– ήταν, είναι ο Γιάννης ο Γκίκας. «Σωτήρη, φτιάχνω κρασιά στα Σπάτα, και θα ’θελα να τα δοκιμάσεις κι εσύ». Και το δοκίμασα του Γιάννη το γλυκόπιοτο κρασί, και κάθε χρόνο το γεύομαι, το τιμάω από τότε ως σήμερα, και με τιμάει…

Αλλά ο Γιάννης πιο πολύ ιδιωτικά, πιο πολύ για μας τους δικούς του, κάθε χρόνο κρασί πια φτιάχνει. Ο ξάδελφός του όμως ο Ανδρέας, Γκίκας κι αυτός, τα δικά του κρασιά όλο και πιο πολύ αναπτύσσει, όλο και πιο πολύ βελτιώνει, όλο και πιο πολύ διαδίδει. Ο Ανδρέας και τα δυο του τα κορίτσια, οι κόρες του η Βασιλική και η Μαρία, από τους «Αμπελώνες Γκίκα» στα Σπάτα και όχι μόνο, του κρασιού, των κρασιών και των ελληνικών μοναδικών ποικιλιών τ’ αρώματα και τις αιώνιες γεύσεις ξέρουν πώς να εκλεπτύνουν διαρκώς, πώς μαζί τους να πηγαίνουν τις ζωές και την επιχείρησή τους συνέχεια πιο ψηλά, όλο και πιο πέρα.

Στα Σπάτα, συζήτηση στο Οινοποιείο Γκίκα… Από αριστερά, Γιώργος Πανουσόπουλος, Γιάννης Γκίκας, Τζων Σαμέλλας. (Φωτό: Σωτήρης Κακίσης)

«Σαν άλλος, διαφορετικός κι ανέμελος, άνθρωπος μου φαίνεσαι εδώ, Σωτήρη. Με τον συμμαθητή σου τον Γιάννη, και μ’ αυτούς εδώ τους ωραίους φίλους σου.» (Γιώργος Πανουσόπουλος)Tweet

Και στ’ αμπέλια τα δικά τους στον Κιθαιρώνα, σχέδια ακόμα πιο γοητευτικά, ακόμα πιο ενδιαφέροντα, ακόμα πιο σωστά ζυγισμένα εξυφαίνουν, ονειρεύονται, προωθούν. Γιατί η πείρα τους πια όλο και πιο μεγάλη, η ενασχόλησή τους όλο και πιο ενήμερη, οι γνώσεις τους όλο και πιο πλήρεις…

Διαβάστε ακόμα: Το Ideal είναι ξανά εδώ

Κι ο ζωγράφος Χρήστος Κεχαγιόγλου ευτυχισμένος μαζί μας εκεί. (Φωτό: Σωτήρης Κακίσης)

«Viva il vino generoso!». Από αριστερά, Γιάννης Γκίκας, Σωτήρης Κακίσης, Τζων Σαμέλλας, Ανδρέας Γκίκας. (Φωτογραφία Γιώργος Πανουσόπουλος)

Κι εγώ, όσες φορές ανεβαίνω στις εγκαταστάσεις τους, στο οινοποιείο τους το πάντα για μένα ορθάνοιχτο και φιλικό, με την ψυχή μου ακόμα πιο ήρεμη και το πνεύμα μου αφημένο, το κρασί τους –στων τυριών, στων ελιών, στου ψωμιού την ιερή αντίστιξη δίπλα– με ανανεώνει γλυκά και ταπεινά εντός μου, τη φιλία μας τη μεγάλη πια επιπλέον εκπροσωπώντας, άλλου μου εαυτού, ασυννέφιαστου κι απελεύθερου, ωραία για λίγο ζυγισμένου, το βλέμμα διορθώνοντας, στης ζωής την ουσία αποφασιστικά επεκτείνοντάς το…

Δηλαδή: «Viva il vino generoso!» και «Viva il vino spumeggiante!». Αλλά, καλύτερα ζήτω, ζήτωσαν οι πανάρχαιοι αυτού εδώ του μέγα τόπου τρόποι και συνήθειες, κι η ως τώρα μεγαλόκαρδη κι αστείρευτη προσφορά. Και ζήτωσαν και της καθημερινότητάς μας οι μικρές θεραπευτικές απολαύσεις, αυτές που μας ενώνουν με τον Αλκαίο του 600 π.Χ. Απάγκιο πάντοτε, πόσο μάλλον σήμερα στην τόση ξαφνικά παγκόσμια βάρβαρη πολύ, κι όλο και πιο απολίτιστη ημέρα κι εποχή…

Υ.Γ.: Κι είπε κι ο Πανουσόπουλος, μια φορά κι αυτός εκεί μαζί μου, μαζί μας: «Σαν άλλος, διαφορετικός κι ανέμελος, άνθρωπος μου φαίνεσαι εδώ, Σωτήρη. Με τον συμμαθητή σου τον Γιάννη, και μ’ αυτούς εδώ τους ωραίους φίλους σου»…

1. Οινοποιείο Γκίκας / Σπάτα Αττικής

2. Αμπελώνες Γκίκα / Oινοχόος

Διαβάστε ακόμα: Στον «Οικονόμου» του Κώστα, στα Πετράλωνα