Ω, τι μπαναλιτέ! 
Πούτιν, Σι, Ερντογάν: θέλουν να αλλάξουν το status quo του κόσμου; 
Eileen Gu: η σέξι πριγκίπισσα του χιονιού που δίχασε ΗΠΑ και Κίνα 
Τι γίνεται με τα ιατρικά απόβλητα της Covid-19; 
Α. Εξαδάκτυλος: «Συνηθίσαμε να πεθαίνουν εκατό άνθρωποι την ημέρα» 
Όσο και να προσπαθεί ο σύντροφος Σι Ζινπίνγκ, αυτή η δυστοπία που ζούμε δύσκολα θα ξεχαστεί με δέκα κιβώτια μάσκες (Photo by Sergei SavostyanovTASS via Getty Images/Ideal image).
Mε το ματς της ανάσχεσης του κορονοϊού να έχει χαθεί από τα αποδυτήρια, αφού οι κινεζικές αρχές επέλεξαν τις κρίσιμες πρώτες εβδομάδες να κάνουν τον… παγκολίνο αποκρύπτοντας την σοβαρότητα της κατάστασης, θα πρέπει όταν βγούμε από τη φονική δίνη να δούμε στα σοβαρά σε τι κόσμο θέλουμε να ζήσουμε από εδώ και μπρος. Και αυτό προϋποθέτει ότι θα αντιμετωπίσουμε το κινεζικό καθεστώς με την αυστηρότητα που του αξίζει. Για την ακρίβεια με την αυστηρότητα που προκύπτει από το μεγαλείο με το οποίο το ίδιο διαφήμιζε τον εαυτό του μέχρι και πριν τρεις μήνες: μια δύναμη μεταρρυθμίσεων που οδηγούσε την Κίνα στον Όλυμπο της τεχνολογίας, της βιομηχανίας, και των mega projects.
Τις τελευταίες εβδομάδες η κινεζική ηγεσία έχει επιδοθεί σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κερδίσει τις καρδιές και τις σκέψεις των πολιτών ολόκληρου του κόσμου οργανώνοντας αποστολές ιατρικού υλικού. Βασικά μάσκες και στολές.
Αυτό, όμως, μάλλον είναι αδύνατο όταν ήδη μετράς δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, πλανητικό lockdown και ακόμα δεν ξέρεις που θα σταματήσει το κακό. Συνεπώς, όχι, όσο και να προσπαθεί ο σύντροφος Σι Ζινπίνγκ, αυτή η δυστοπία που ζούμε δύσκολα θα ξεχαστεί με δέκα κιβώτια μάσκες. Ούτε καν με δέκα εκατομμύρια, δήθεν ευγενική προσφορά του ΚΚΚ.
Πέρα από τις καταγγελίες για τον τρόπο που οι κινεζικές αρχές διαχειρίστηκαν την παρούσα υγειονομική κρίση και το τι απέκρυψαν τις πρώτες, κρίσιμες εβδομάδες είναι σημαντικό να μην ξεχάσουμε τις διαχρονικές ευθύνες της κινεζικής ηγεσίας. Ναι, ο Τραμπ, ο Τζόνσον και ο Μπολσονάρου είναι χειρότεροι και από την παρωδία τους. Αλλά το πρόβλημα δεν ξεκίνησε ούτε στο Λονδίνο ούτε στην Ουάσιγκτον.
Το πρόβλημα προέκυψε από την πείσμωνα άρνηση ή αδιαφορία του κινεζικού καθεστώτος να κλείσει τις «υγρές αγορές», όπου τα ζώα αγοράζονται ζωντανά και στη συνέχεια σφάζονται επί τόπου για τους πελάτες. Και αυτό παρά τις προειδοποιήσεις ότι μια πανδημία θα μπορούσε να ξεκινήσει από τους αιματηρούς πάγκους τους.
Αρκούν μόλις τριάντα λεπτά αναζήτησης σε ανοικτά δεδομένα στο Διαδίκτυο για να πέσει κανείς πάνω σε μελέτη του 2007 με τον τίτλο “Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirus as an Agent of Emerging and Reemerging Infection” που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση “Clinical Microbiology Reviews”, της Αμερικανικής Μικροβιολογικής Ένωσης. Σε αυτή οι επιστήμονες προειδοποιούν επί λέξει με τα εξής: «Η παρουσία μιας μεγάλης δεξαμενής από ιούς τύπου SARS-CoV σε νυχτερίδες, σε συνδυασμό με την κουλτούρα κατανάλωσης εξωτικών θηλαστικών στη νότια Κίνα, είναι μια ωρολογιακή βόμβα. Η πιθανότητα επανεμφάνισης του SARS και άλλων νέων ιών από ζώα δεν πρέπει να αγνοείται».
Είναι βέβαιο ότι πιο ενδελεχής έρευνα, σε πιο εξειδικευμένα δεδομένα και μελέτες «κλειστές», μόνο για την επιστημονική κοινότητα, θα εντοπίσει παρόμοιες επισημάνσεις.
Η προειδοποίηση των επιστημόνων ήρθε αφού ο πρώτος SARS είχε ξεκινήσει από τη λαϊκή αγορά της πόλης Γκουανγκντόνγκ προκαλώντας τον θάνατο 774 ανθρώπων από το 2002 έως το 2004, ενώ τα κρούσματα ήταν περισσότερα από 7.000. Ουσιαστικά οι κινεζικές αρχές άργησαν να αντιδράσουν… 18 ολόκληρα χρόνια και όχι λίγες εβδομάδες, όπως νομίζουμε.
Το επιχείρημα ότι αυτοί οι ισχυρισμοί υποκρύπτουν ρατσισμό είναι τουλάχιστον αστείο, αν όχι βλακώδες. Θα διαμαρτυρόμασταν αν στην Κίνα υπήρχε ένας πυρηνικός αντιδραστήρας με εκτεθειμένο πυρήνα και σκόρπαγε ραδιενέργεια σε όλο τον πλανήτη; Προφανώς. Θα ανησυχούσαμε αν ένα κινεζικό πλοίο έριχνε χημικά κατάλοιπα στη μέση του Ειρηνικού; Σίγουρα. Γιατί, λοιπόν, δεν επιτρέπεται να πούμε ότι οι κινεζικές αρχές ρίσκαραν την εξάπλωση ενός φονικού ιού, όπως και έγινε; Ιό από τον οποίο, σημειωτέον, οι πρώτοι που επλήγησαν ήταν οι ίδιοι οι πολίτες της Κίνας.
Η επιταχυνόμενη παγκοσμιοποίηση είχε δημιουργήσει τη βεβαιότητα ότι όλα θα πάνε καλύτερα. Μόνο που τελικά αυτή η βεβαιότητα δοκιμάζεται με σφοδρότητα. Αυτή η κρίση δεν θα περάσει έτσι. Σε μια δεδομένη κοινωνία, μια δεδομένη στιγμή υφίστανται δεδομένες πολιτικές που μπορούν να γίνουν ανεκτές. Ο κορονοϊός άλλαξε όλα τα… δεδομένα. Κάποια πράγματα δύσκολα θα γίνουν ανεκτά την επόμενη ημέρα. Η σχέση του κόσμου με αυτό που είναι η Κίνα σήμερα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Ανεξάρτητα από το πόσες μάσκες θα στείλει.
Διαβάστε ακόμα: Tο τέλος του αντιεμβολιαστικού εγκλήματος.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
