Το old school σουβλάκι της Χαλκιδικής που το ξέρουν μέχρι και στη Νέα Ζηλανδία

Στον Άγιο Πρόδρομο το σουβλάκι είναι τέχνη που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, είναι συνώνυμο με την ιστορία του τόπου, είναι τρόπος ζωής. (Φωτογραφία: Τα Κοκκινόγια του Σάκη)

Ένας πολύ γνωστός σεφ -μεσοβδόμαδα, στο κέντρο της Αθήνας, στο πιο ζεστό βράδυ του δεύτερου δεκαπενθήμερου του προπέρσινου Ιούλη- λίγο έξω από το πάσο της κουζίνας, ανάμεσα στην μέσα σάλα και την αυλή, μου είπε κάτι τελείως ανορθόδοξο. «Η μεγαλύτερη απόλαυση φίλε Γιάννη είναι όταν τελειώνω τη δουλειά από το εστιατόριο και πάω για καλαμάκια στο φιλαράκι μου…». Μια ατάκα, που αν την έλεγα στα γκαρντάσια του Αγίου Προδρόμου, το πιθανότερο θα ήταν το μυαλό τους να πήγαινε σε σφηνάκια, φραπέδες, άντε και κοκτέιλ βαριά βαριά.

Ο Άγιος Πρόδρομος είναι ίσως το μοναδικό χωριό της Χαλκιδικής -και ένα από τα πιο γνωστά της Βόρειας Ελλάδας- που έχει αποκτήσει το δικό του τοπικό συγκριτικό πλεονέκτημα βάση «τσίκνας και σχάρας» για one stop shopping. Ο λόγος; Το γευστικό περιεχόμενο που σερβίρει εδώ και πολλές δεκαετίες, ένα σουβλάκι που πριν από χρόνια έφτασε να βραβευτεί από την κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας. True story. Το «smell marketing» που υπάρχει, απλώνεται για μερικά χιλιόμετρα, παρασύροντας στον εδαφικό του αιθέρα οποιαδήποτε άλλη απόπειρα μυρωδιάς που προσπαθεί να κινηθεί με κατεύθυνση προς την ορεινή Χαλκιδική.

Κόρνες, κίνηση, βουτιές, απλωτές και οτιδήποτε άλλο προϋπάρχει παραπέμποντας σε ημερήσια παραθέριση, πολύ απλά υποκλίνεται πριν την θεαματική… βούτα που βγάζει το ζουμάκι από τα λίπη και το λεμόνι. Το σουβλάκι εδώ είναι επιστήμη με ενεργούς καθηγητές που αρνούνται να γίνουν ομότιμοι! Οι μαθητές έχουν συνέχεια δίψα για επαναλαμβανόμενη μάθηση, καθώς μία φορά αν δοκιμάσει κάποιος, θα καταλάβει πως δεν ήξερε τίποτα μέχρι στιγμής για τα σουβλάκια. Η συνεχής επιστροφή στα «θρανία» είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη.

Διαβάστε ακόμα: Zeibekiko, η νέα σουβλακερί της Κηφισιάς από την ομάδα του «Τηλέμαχου»

Το μυαλό είναι ήδη στα κάγκελα της πείνας και η σκέψη παραδομένη στις απλωτές του ψωμιού – που κι αυτό, όχι κατά λάθος, χωρίς κανένα ενοχικό σύνδρομο, έπεσε με τα μούτρα στις παραπάνω βούτες του πιάτου. Αν τύχει και βρεθείς προς εκείνα τα μέρη, κάνε μία στάση και θα καταλάβεις. Τόλμησε το. Μόνο μην κανονίσεις πολλά για μετά. Το καλύτερο είναι να κατέβεις «δυνατός». Μια εντεκάδα τουλάχιστον από σοβαρούς παίχτες που εντοπίζει, νιώθει και αντιλαμβάνεται από καλό σουβλάκι. Κανένα νούμερο λιγότερο από μια… κατοστάρα στην παραγγελία δε θα φαίνεται ικανό και άνετο να κυριαρχήσει. Άσε τα ένα από αυτό, ένα από εκείνο και ένα από το άλλο! Σαλάτα γαρύφαλλο, χόρτα, πατάτες, χτυπητή και κάνα-δύο χωριάτικα λουκάνικα για μεζέ. Αυτά για τα πρώτα δέκα λεπτά της ντροπής. Γιατί μετά θα σβήσουν όλα. Σαν πορτατίφ που δουλεύει με τελειωμένες μπαταρίες μιας άλλης εποχής. Το νόημα της κρεατοφαγικής ζωής ήρθε για να μείνει, χαράσσοντας μνήμες με σοβαρή υποθήκη.

Στην ανούσια αιώνια διαμάχη Βορρά και Νότου για πολλά -και μη- λεκτικά ζητήματα, η συγκινητική πρωτοκαθεδρία της λέξης «σουβλάκι», θα έχει πάντα τα αυθεντικά ηνία. Οτιδήποτε άλλο θα μοιάζει με γλυκιά παρόρμηση αντιγραφής. Είναι η αφορμή για το ένα και μοναδικό τραπέζι που θα μπορούσαν να καθίσουν μερικοί Ολυμπιακοί παρέα με μια χούφτα Παοκτσήδες λίγο πριν τη σέντρα. Ένα τραπέζι με κοινό σκοπό που για ενενήντα λεπτά δε θα λένε και πολλά. Ίσως καλύτερα να είναι έτσι. Στο πρώτο ημίχρονο θα φάνε πενήντα. Διάλειμμα για τσιγάρο, ρετσίνα με κόκα κόλα και στη συνέχεια το ματς θα πάει παράταση με τα επόμενα πενήντα.

Μέχρι τη στιγμή που θα συναντηθούν σε κάποιο νησί και θα μπερδευτούν οι μεν και οι δε, ανάλογα τις τοπικές διαλέκτους και τις pop προσφωνήσεις. Γιατί στον περιβόητο σουβλακικό πολιτισμό χίλιοι καλοί χωράνε χωρίς διαχωριστικές κόκκινες γραμμές. Μόνο που όλοι οι άλλοι έρχονται πολύ μετά τη βιομηχανία ψητοπωλείων του Αγίου Προδρόμου. Είναι μια κατηγορία από μόνα τους. Όπου και να πας στο χωριό θα φας το ίδιο καλά. Εδώ οι άνθρωποι συνασπίστηκαν και είδαν το έργο από παλιά. Από τα χρόνια της αλλαγής του Αντρέα! Και λίγο πιο παλιά. Συνεπώς το knowhow είναι δεδομένο με διάρκεια στο χρόνο. Εκεί πήγαινα με τον μπαμπά μου και τον αδερφό μου τις Κυριακές – κοντές γιορτές. Κάπου μέσα 90s. Μετά το θαλασσινό μπάνιο, στην επιστροφή προς Θεσσαλονίκη. Το Χειμώνα το κάναμε τύπου ημερήσια εκδρομή με φίλους. Μεσημέρι, βράδυ το ίδιο και το αυτό. Η ποιότητα είναι ίδια και απαράλλαχτη. Με το απαραίτητο dessert για κλείσιμο να είναι ένας μικρός λόφος στο πιάτο σου από γιαούρτι και μέλι. Ευτυχία. Απόλαυση. Ξανά από την αρχή.

Τα πλακώματα και οι φασαρίες για ένα τραπέζι στου Μιλτιάδη δεν είναι πλέον είδηση. Είναι καθημερινότητα δίπλα στα ποταμάκια με τους ξένους τουρίστες (Ευρωπαίους και Αμερικανούς) να αποθανατίζουν στιγμές για την πατρίδα, γνωρίζοντας από κοντά το γνωστό φολκλορικό Greek macho attitude. Όταν τα χρώματα της φύσης του καλοκαιριού δεν μοιάζουν αμακιγιάριστα μπροστά στην χειμερινή επέλαση, τότε είσαι στο σωστό δρόμο. Σουβλάκι με μαγιό, σαγιονάρα και έξω κοιλιά με έναν κοιλιακό VS Σουβλάκι με παλτό, μποτάκια και μπάκα καμουφλάζ, σημειώσατε Χ στο γήπεδο του Αγίου Προδρόμου.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ο σεφ είχε δίκιο τελικά. Ποιο γκουρμέ και φιούζιον; Ποια μοριακή και δημιουργική κουζίνα; Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το απόλυτο σουβλάκι Saint Prodrome. Τους έχει και τα έχει όλα για πλάκα. Μια χαψιά. Σουβλάκι (και όχι καλαμάκι) είναι ο βασιλιάς του συστηματικού ταχυφαγείου. Το περιεχόμενο της πάντα νέας παραδοσιακής έκδοσης που βάζει κάτω το μοντέρνο hip στοιχείο εξωστρεφούς ταβέρνας. Όπως το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Κι αν μη τι άλλο, όλα τα παράξενα συνέβησαν στο φετινό μουντιάλ.

Φαντάσου, αστεράτος μάγειρας να ονειρεύεται να τελειώσει τη δουλειά, αφού έχει ταΐσει μερικές δεκάδες παρέες, και αυτό που θέλει είναι καλαμάκια! Μόνο που καλαμάκι με σουβλάκι, ειδικά στη Χαλκιδική, δεν πάει με την καμία. Ίσως ήρθε η στιγμή να τον προσκαλέσω για τριήμερο. Από την πρώτη κιόλας μέρα, βάση σχεδίου, θα πάμε στο… σουβλακοχώρι της καρδιάς μας! Κι επειδή ο φίλος σεφ είναι αρκετά προβλέψιμος, θα τον αποστομώσω με το νέο γλύκισμα που θα κολλήσει θέλοντας να πηγαίνουμε κάθε μέρα. Ευκαιρία για παράταση διακοπών. Είναι από αυτά τα άγραφα που ο επιφανής σουβλακικός πολιτισμός ενώνει.

Top3 μαγαζιά για όσους επισκεφθούν το «σουβλακοχώρι» Άγιο Πρόδρομο:
1. Σουβλάκι: Ο Μιλτιάδης, τηλ.: 2371 096079
2. Τα Κοκκινόγια του Σάκη, τηλ.: 2371 096282
3. Ψησταριά Διογένης, τηλ.: 2371 096276

Διαβάστε ακόμα: Top5 σημεία στα Ιωάννινα που θα σε κάνουν να νιώσεις ο βασιλιάς του κάστρου

TAGS :
Άγιος Πρόδρομος σουβλάκι χαλκιδική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook