Oι γιαγιαδίστικες μακαρονάδες του Ακάκιου

Το μοναστηριακό εσωτερικό του και οι σερβιτόροι-μοναχοί θα σε κερδίσουν αμέσως.

Δεν νομίζω ότι είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να αντισταθούν σε μια αχνιστή μακαρονάδα που μοσχοβολάει βούτυρο και κολυμπάει σε σκληρή μυζήθρα. Είναι αυτή που έφτιαχνε η γιαγιά και πλημμύριζε όλο το σπίτι από μεθυστικά αρώματα. Που δεν μπορούσες να φας μόνον ένα πιάτο, αλλά ήθελες και δεύτερο. Ένα τόσο απλό φαγητό που σε σκλάβωνε με τη λιτότητά του, αλλά που φυσικά δεν υστερούσε σε τίποτα σε γεύση.

Η απλή, αλλά άπαιχτη πεκορινάδα. Γίνεσαι φαν της με το πού τη μυρίσεις.

Αυτές οι μακαρονάδες μού έχουν λείψει! Οι απλές. Αυτές που χωρίς πολλά-πολλά σε κάνουν να παραμιλάς και να ταξιδεύεις σε κάθε τους μπουκιά. Δύσκολο να τις βρεις όμως. Έτσι, όταν μου είπαν για ένα καινούργιο εστιατόριο που άνοιξε αυτό το καλοκαίρι στο Π. Φάληρο και σερβίρει τέτοιου είδους μακαρονάδες, ετοίμασα την βαλίτσα μου και κατέβηκα μέχρι εκεί, στα νότια, να δω αν όντως οι φήμες επιβεβαιώνονται.

Ο χαμός στην κουζίνα είναι ένα καθημερινό φαινόμενο στον Ακάκιο.

Στο άκουσμα του ονόματος, αμέσως σου έρχεται στο νου η παλιά διαφήμιση: «Ακάκιε τα μακαρόνια να είναι….». Και ενώ στο μυαλό μου έχω φτιάξει μια εικόνα για το πώς μπορεί να είναι ο χώρος, η πραγματικότητα με εκπλήσσει ευχάριστα. Μια εντελώς μοναστηριακή ατμόσφαιρα σε περιμένει με βαριά όμορφα έπιπλα, κρεμασμένες ποδιές από το ταβάνι, μανουάλια και σερβιτόρους ντυμένους σαν μοναχοί στα μαύρα. Προς στιγμήν νομίζεις ότι έχεις κάνει λάθος, όμως η επιβλητικά μεγάλη ανοιχτή κουζίνα σε φέρνει και πάλι στην πραγματικότητα. Το όμορφο μπαλκονάκι που βλέπει στο δρόμο, αν και στενό, ήταν το κατάλληλο μέρος για να μας φιλοξενήσει εκείνο το βράδυ.

Λεπτές φέτες κολοκυθιού που τυλίγουν έναν ισορροπημένο κιμά και λούζονται από κρέμα τυριών.

Ο κατάλογος του Ακάκιου δεν είναι μεγάλος, όμως είναι πλήρης. Έκτος από τις μακαρονάδες, οι οποίες είναι το ατού του, τις γραμμές του κοσμούν επίσης επιλεγμένα ορεκτικά, μετρημένες σαλάτες, αλλά και αρκετές πίτσες με ελληνικό ταπεραμέντο.

Το τυροπιτάρι με τη μαλακή και αφράτη ζύμη, μύριζε δυόσμο και τα τυλιγμένα κολοκύθια, με γέμιση κιμά και την κρέμα των τυριών που ζητήσαμε για αρχή, ήταν αρκετά νόστιμα, όμως ήρθαν στο τραπέζι μας λίγο κρύα. Η τραγανή πίτσα «Καισαρείας» με τα καραμελωμένα κρεμμύδια, τις ροδέλες πιπεριάς, το κασέρι Μυτιλήνης και τις φίνες φέτες από παστουρμά, άφησε καλές εντυπώσεις.

Παπαρδελές με λεπτοκομμένο κολοκύθι, κίτρινη πιπεριά, θεϊκό καπνιστό χοιρινό Τρικάλων, μπόλικη γραβιέρα Νάξου και πεκορίνο Αμφιλοχίας

Για να έρθουν στη συνέχεια οι μακαρονάδες και να ολοκληρώσουν τη δουλειά. Πρώτη εμφανίστηκε εκείνη με το κοτόπουλο τας κεμπάπ, ξυπνώντας μου μνήμες από το αξεπέραστο τας κεμπάπ που έφτιαχνε η γιαγιά. Βέβαια, σε αυτό έλειπε η κανέλα. Ακολούθησαν οι γλυκιές παπαρδέλες με λεπτοκομμένο κολοκύθι, κίτρινη πιπεριά, θεϊκό καπνιστό χοιρινό Τρικάλων και μπόλικη γραβιέρα Νάξου μαζί με πεκορίνο Αμφιλοχίας. Και η ολοκλήρωση ήρθε με την απλή, αλλά μαγική, πεκορινάδα που τη βράζουν σε μοσχαρίσιο ζωμό, βουτυρώνεται μέσα σε λαξεμένο κεφάλι από πεκορίνο Αμφιλοχίας και αρωματίζεται με φρέσκο μαύρο πιπέρι. Με έκανε να υποκλιθώ στην καθαρότητα των γεύσεών της, αλλά και στην απλότητα των υλικών.

Στον Ακάκιο, λοιπόν, έκτος από το ευγενικό σέρβις και τις δίκαιες τιμές (γύρω στα €15 μαζί με το κρασί), βρήκα την ελληνική απάντηση στις ιταλικές τρατορίες, από τις οποίες -που πιστέψτε με- δεν έχει τίποτα να ζηλέψει. Είναι ένας καλός λόγος να πάρεις το δρόμο μέχρι το Π. Φάληρο και να ζητήσεις «άφεση αμαρτιών» μέσω των μακαρονάδων του.

Το μπαλκόνι του Ακάκιου, αν και στενό, ενδείκνυται όσο ακόμα οι βραδιές είναι ευχάριστα δροσερές.

//«Ακάκιος», Αγ. Τριάδας 1, Παλαιό Φάληρο, τηλ: 210 9803100.

Διαβάστε ακόμα: Penny Lane – Νοστιμιές απ’ τον ξυλόφουρνο στο Χαλάνδρι.

TAGS :
Ακάκιος εστιατόριο μακαρονάδες Π.Φάληρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook