Πρώτη ματιά στο Cerdo Negro 1985: ένας ελληνο-ισπανικός χοίρος στο Γκάζι

Το πιο πρωτότυπο τζατζίκι που έχετε φάει ποτέ.

Μπαίνοντας μέσα στην επικράτεια του εστιατορίου, καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι σε μια αυλή στην οποία επικρατεί το μαύρο χρώμα και το ξύλο. Έχει ησυχία, αν και σε αρκετά από τα τραπέζια του έξω, κάθονται άνθρωποι που τρώνε, πίνουν και γελούν.

Κάτι αδιόρατα υποβλητικό σε κατακτά από την στιγμή που κάθεσαι στην καρέκλα σου και αρχίζεις να παρατηρείς γύρω. Αν είσαι ήδη μυημένος στα ισπανικά, γνωρίζεις ότι το όνομα του μαγαζιού σημαίνει στα ελληνικά «Μαύρο Γουρούνι». Ο χοίρος έχει θυσιαστεί γλυκά για χάρη αυτού του καινούργιου εστιατορίου στο Γκάζι, μελωμένος μέσα σε κάποια από τα πιάτα.

Ο χώρος του εστιατορίου είναι διακοσμημένος με άποψη, κατά βάση με μεταχειρισμένα έπιπλα από τα μαγαζιά του κοινοφελούς σωματείου Ρέτο.

Το γουρούνι είναι διαχρονικό σύμβολο γονιμότητας, αλλά και λαγνείας, επιθυμίας. Σίγουρα, ταιριάζει σε έναν χώρο που έχει αδιαμφισβήτητα κάτι σέξι και αισθησιακό: ο απαλός φωτισμός, τα σκούρα χρώματα, η απαλή ροκ μουσική που θα ταίριαζε κάλλιστα και σε μπαρ.

Ο σεφ Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος δεν είναι ούτε σαράντα, αλλά έχει χαράξει μια αξιόλογη πορεία σχεδόν δέκα χρόνων στο εξωτερικό, με στάσεις-κλειδιά στο λονδρέζικο Chiltern Firehouse και στο Heart στην Ίμπιζα, όπως επίσης και στο Tickets στη Βαρκελώνη των αδερφών Αντριά. Αν δεν είχε ξεσπάσει ο κορωνοϊός, ο Κωνσταντίνος θα βρισκόταν εκτός Ελλάδας και ίσως στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, αφού θα είχε στήσει βέβαια πρώτα την κουζίνα στο μαγαζί που, διοικητικά και οργανωτικά, τρέχει ο αδερφός του.

Η θράκα με τα κρέατα θέλγει.

Τα δύο αδέρφια συνυπάρχουν αρμονικά στον χώρο και έχουν μοιραστεί τίμια τα πόστα: ο ένας, παραγωγός θαυματοποιών γεύσεων, ο άλλος, διακριτικός και ευχάριστος οικοδεσπότης, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες χρειάζεται.

Ο χώρος του εστιατορίου είναι διακοσμημένος με άποψη, κατά βάση με μεταχειρισμένα έπιπλα από τα μαγαζιά του κοινοφελούς σωματείου Ρέτο. Τις εντυπώσεις, εκτός από τους θεατράλε χοίρους, κλέβει ο μεγάλος, κρεμασμένος κορμός του ξύλου στην σάλα που λειτουργεί ως φωτιστικό. Βρέθηκε πεταμένος κοντά στο οίκημα που έγινε εστιατόριο, καθαρίστηκε στο χέρι και αξιοποιήθηκε άριστα.

Χταπόδι σεβίτσε. Χρωματιστό και ξεχωριστό.

Τι δοκιμάσαμε

Η λογική πίσω από το πλούσιο μενού του Cerdo είναι ένα δημιουργικό fusion ελληνικής και ισπανικής κουζίνας, με προσθήκες στοιχείων από την Ανατολή και με διάσπαρτες εμπνεύσεις από παγκόσμιες τάσεις στην μαγειρική αυτήν την στιγμή.

Αισθάνθηκα ότι δοκιμάζω πιάτα και γεύσεις που θα μπορούσαν άνετα να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα γαστρονομικά. Εντόπισα φαντασία, μεράκι, πλούσια γεύση, γενναιοδωρία σε ποσότητα και υλικά, αν και, ενίοτε, απουσία ισορροπίας.

Το μενού περιλαμβάνει πιάτα με ελληνικό, ισπανικό, αλλά και ασιατικό χρώμα και γεύση.

Έναρξη με μια κρύα σούπα salmorejo, παραδοσιακό ανδαλουσιανό πιάτο το οποίο, εν προκειμένω, έχει γεύση ντάκου, καθώς σερβίρεται με χαρουπένιο παξιμαδάκι, κάπαρη και ξινομυζήθρα.

Το τζατζίκι δεν καταφθάνει στην συνηθισμένη του μορφή, αλλά ξαπλώνει μέσα σε μια καπνιστή πίκλα αγγουριού και έχει δροσερή και έντονη γεύση χάρη στην μέντα, το σκόρδο κονφί, την πίκλα από τζίντζερ, το χαρούπι και το τραγανό στοιχείο των βλαστών σκόρφου από πάνω. Τολμηρή εμφάνιση, comfort αισθητική και σχεδόν αναγκαία προσθήκη σε ένα τραπέζι με τους μεζέδες να καταφθάνουν.

Ναι, μεζέδες. Άλλωστε, οι αδερφοί Αλεξόπουλοι χαρακτηρίζουν το μαγαζί τους ως μια αυθεντική νεοταβέρνα που μαζεύει κόσμο διαφορετικών καταβολών, που μοιράζεται ποιοτικό και value for money φαγητό γελώντας και συζητώντας. Αν σκεφτείτε ότι κάποιες Κυριακές το Cerdo Negro φιλοξενεί live μουσικές, από τζαζ και ροκ μέχρι ρεμπέτικα, τότε πράγματι, είναι όπως τα λένε οι ιδιοκτήτες.

Οι αδερφοί Αλεξόπουλοι χαρακτηρίζουν το μαγαζί τους ως μια αυθεντική νεοταβέρνα που μαζεύει κόσμο διαφορετικών καταβολών.

Σειρά των tacos, γεμισμένων με προβατίνα και πίκλες κρεμμυδιού, πολύ λαχταριστά, αν και κάπως εξευγενισμένα-θα μπορούσαν να είχαν εντονότερο γευστικό αποτύπωμα, να έφερναν στον ουρανίσκο γευστικές μνήμες ελληνικής επαρχίας (βλ. Προβατίνα στα πανηγύρια), αλλά φαγώθηκαν εν ριπή οφθαλμού, όπως και να έχει.

Η μπόμπα από μουσακά είναι ένα πιάτο που δεν κυκλοφορεί πουθενά αλλού στην πόλη: πρόκειται για μια στρουμπουλή σφαίρα γεμιστή με κιμά, πουρέ πατάτας και μπεσαμέλ, παναρισμένη με πάνκο, σάλτσα ντομάτας και πουρέ μελιτζάνας. Εδώ, κάποια μυρωδικά και μπαχάρια είχαν ξεφύγει και δημιουργούσαν επιγεύσεις πιο έντονες από αυτές που αναμένει κανείς. Πάντως, ορισμένες μπουκιές έμοιαζαν με μουσακά πράγματι, τόσο όσο λαδερό, τόσο όσο κρεατένιο, υπέροχα βελούδινο στην υφή του.

Για τους ορκισμένους κρεατοφάγους.

Στην μέση του τραπεζιού βρίσκονται τοποθετημένα τα πρωτότυπα ribs από καλαμπόκι που δίνουν χρώμα και άποψη στο τραπέζι. Με γεύση χοιρινού, καμένο λάιμ και γιαούρτι εντυπωσιάζουν και από άποψης σύλληψής τους ως πιάτο, αλλά και σχεδόν απόλυτης επιτυχίας στον ουρανίσκο.

Το μενού διαθέτει και άλλες επιλογές ανάμεσα σε κρέας και ψάρι-ο βακαλάος είναι ο στόχος της επόμενης επίσκεψής μας. Η κουζίνα του Cerdo Negro παίζει με ανοιχτές φωτιές και αγαπά τους πειραματισμούς, αλλά κυρίως αποσκοπεί στη νοστιμιά και την χόρταση.

Η λίστα με τα κρασιά είναι ικανοποιητική, ενώ cocktails προς το παρόν δεν υπάρχουν. Ίσως προστεθούν, παρέα με το project του μίνι delicatessen εντός του εστιατορίου, για προμήθεια αλλαντικών, τυριών, ποτών, ακόμα και ορισμένων γλυκών. Το δείπνο μας, πάντως, κλείνει όσο ικανοποιητικά ξεκίνησε: παγωτό χωνάκι τοποθετημένο ανάποδα πάνω στο πιάτο, κρέμα, σοκολάτα, ξηροί καρποί, όνειρο.

Το Cerdo Negro 1985, αν βρει για τα καλά τον βηματισμό του, είναι ικανό να αποτελέσει λόγο αναβίωσης της φήμης της περιοχής του. Το Γκάζι δεν ανήκει στις γειτονιές της Αθήνας που πρωταγωνιστούν στον γαστρονομικό της χάρτη, με μαγαζιά σαν το συγκεκριμένο όμως, η προσθήκη του σε αυτόν άμεσα, αν όχι ήδη, είναι δεδομένη.

ΙΝFO

// Cerdo Negro 1985, Βίτωνος 5, Γκάζι, 2103470628, (Δευτέρες κλειστά)

Διαβάστε ακόμα: Δοκιμάσαμε το brunch και τα cocktails του Mr.Fox – Λονδρέζικος αέρας στη Γλυφάδα.

TAGS :
εστιατόρια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook