Γιατί η κυβέρνηση δεν μπορούσε να πράξει διαφορετικά στον Έβρο

Καλώς ή κακώς, οι Ευρωπαίοι πολίτες στην πλειοψηφία τους δεν θέλουν άλλους μετανάστες στις χώρες τους. Σε αυτό το πλαίσιο και η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να σφραγίσει την επικράτειά της. (Achilleas Chiras / SOOC).

Πολυάριθμοι προοδευτικοί (εντός και εκτός εισαγωγικών) συμπολίτες μας φρίττουν τις τελευταίες ημέρες με την κατάσταση που επικρατεί στον Έβρο. Εγκαλούν την ελληνική κυβέρνηση για την «σκληρότητα» που δείχνει και καταγγέλλουν ότι η Ελλάδα ξεμακραίνει από τη διεθνή νομιμότητα.

Με «διαπιστωτική» μανία εντοπίζουν το ένα μετά το άλλο πρόβλημα: φταίει η ΕΕ που δεν επιμερίζει τους μετανάστες σε όλες τις χώρες, φταίει ο υπερπληθυσμός στον τρίτο κόσμο, φταίει η κλιματική αλλαγή, φταίνε οι «Μεγάλες Δυνάμεις», φταίει ο καπιταλισμός κ.λπ.

Το πρόβλημα είναι ότι πέρα από τις διαπιστώσεις, προτάσεις μηδέν, zero, nada. Και αυτό γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως η κυβέρνηση – όποια και αν ήταν αυτή – δεν είχε παρά μόνο μία επιλογή: να κλείσει τα σύνορα με στρατό και αστυνομία, απέναντι στην ευθεία επίθεση του καθεστώτος Ερντογάν, με πιόνια εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους.

Και είχε αυτή μοναχά την επιλογή για μια σειρά από λόγους:

-Πρώτον, τα ορθάνοιχτα σύνορα έφεραν το χάος που επικρατεί σήμερα. Για μια πενταετία η Ελλάδα είχε επιλέξει να μην ασκεί επαρκή έλεγχο στα σύνορά της. Είναι χαρακτηριστικό ότι άνθρωποι από το Μαρόκο και την Αλγερία αντί να «κολυμπήσουν» – τρόπος του λέγειν – μέχρι την Ισπανία που είναι απέναντι τους προκειμένου να εισέλθουν στην ΕΕ, προτιμούσαν να πετάξουν ως την Κωνσταντινούπολη για να περάσουν στην Ελλάδα.

Αυτό δημιούργησε τις Μόριες – με τους βιασμούς παιδιών, για να μην ξεχνιόμαστε – και έχει οδηγήσει στην εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί στα νησιά. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί και το κλείσιμο των συνόρων είναι η μόνη «προσιτή» λύση.

-Δεύτερον, η ΕΕ δεν θα ανοίξει τα σύνορά της γιατί πήρε το μάθημά της το 2015, όταν σε λιγότερο από έναν χρόνο πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες κατευθύνθηκαν προς την κεντρική Ευρώπη. Μπορεί να το ξεχνάμε στην Ελλάδα, αλλά και οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν πολίτες που πιέζουν τις κυβερνήσεις και κυβερνήσεις που πιέζονται από τους πολίτες τους για να μπει τέλος στη μετανάστευση.

Ενδεικτικά και μόνο, σε άρθρο της στην Καθημερινή στις 14 Ιανουαρίου 2019, η πρέσβειρα του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ελλάδα, Κέιτ Σμιθ αναφερόμενη στο πως οδηγήθηκε η χώρα της στο Brexit, γράφει μεταξύ άλλων: «…Και το γεγονός ότι η Ενιαία Αγορά σήμαινε επίσης και ελευθερία στη μετακίνηση, δηλαδή απώλεια ελέγχου στη μεταναστευτική πολιτική και στην πολιτική για τα σύνορα, άρχισε να γίνεται σημαντικό ζήτημα, καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο ένιωθε τις επιπτώσεις του…».

Με άλλα λόγια και η μετανάστευση είναι καταλύτης σοβαρών εξελίξεων στο εσωτερικό της ΕΕ. Οι Ευρωπαίοι πολίτες στην πλειοψηφία τους δεν θέλουν άλλους μετανάστες στις χώρες τους. Καλώς, κακώς, δεν έχει σχέση. Αυτό είναι το γεγονός. Και σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να σφραγίσει την επικράτειά της.

-Τρίτον, η ΕΕ δεν έχει υποχρέωση να ανοίξει τα σύνορά της. Για την ακρίβεια θα ήταν λάθος, γιατί θα έστελνε το μήνυμα σε όλο τον κόσμο ότι μπορεί να δεχτεί τους πάντες. Το πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα δημιουργήθηκε το 2015 – είπαμε, πολύ κακή χρονιά – όταν η Γερμανία δέχτηκε τη συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών  που πέρασαν στην Ευρώπη. Το νέο διαδόθηκε σαν φωτιά παντού και καίει ακόμα.

-Τέταρτον, τα σύνορα είναι σύνορα, δεν είναι γραμμές στο χάρτη. Αυτό συμβαίνει μόνο σε στίχους τραγουδιών. Στην… πραγματική πραγματικότητα τα σύνορα χωρίζουν πολιτισμούς, ήθη, έθιμα, αξίες, οικονομικά μοντέλα κ.λπ. Πρόκειται για επιλογές άκρως σημαντικές, που καθορίζουν την επιτυχία ή την αποτυχία ενός κράτους και την ευημερία των πολιτών του. Γι’ αυτό άλλωστε και εκατομμύρια άνθρωποι θέλουν να περάσουν στην Ευρώπη: οι επιλογές που έκαναν τα ευρωπαϊκά κράτη εντός των «τρισκατάρατων» συνόρων τους ήταν απείρως καλύτερες από τις επιλογές που έκανε το Πακιστάν, για παράδειγμα. Ναι, η Ευρώπη είναι καλύτερο μέρος για να ζεις, τι να κάνουμε τώρα, να αισθανθούμε ένοχοι και γι΄αυτό;

-Πέμπτον, η Ελλάδα έπρεπε να στείλει ένα μήνυμα στο καθεστώς Ερντογάν. Ο wannabe Σουλτάνος θέλει να αναβιώσει μια νέα Οθωμανική αυτοκρατορία, θεωρεί τον εαυτό του προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων και προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει όσες χώρες μπορεί, με έναν ασύμμετρο τρόπο. Στην Αίγυπτο το έκανε υποστηρίζοντας τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, στη Συρία αρχικά ενισχύοντας τους τζιχαντιστές και στη συνέχεια με απροκάλυπτη εισβολή. Στην Ελλάδα το επιχειρεί με τους μετανάστες. Μπορεί να είχε καλομάθει στα «γκουντ ντιπλόμασι, ε;» από την ελληνική πλευρά, αλλά καιρός είναι να ξεμάθει.

Στον Έβρο όλα εξελίχθηκαν μέχρι τώρα λίγο πολύ όπως έπρεπε, δεδομένης της σκληρότητας των συνθηκών. Να ευχηθούμε μόνο το εξής: Να μην υπάρξει θαλάσσιος εκβιασμός από την Τουρκία. Να μην προσπαθήσει, δηλαδή, να μεταφέρει χιλιάδες ανθρώπους, μαζικά, στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Γιατί στη θάλασσα προφανώς δεν μπορείς να κλείσεις αυτομάτως τα σύνορα, αλλά ούτε και να πνίγεις ανθρώπους. Σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα θα γίνουν πολύ, πολύ δύσκολα. Τόσο που μόνο ως… διαπίστωση το αναφέρω. Πρόταση μηδέν, zero, nada…

Διαβάστε ακόμα: Πλωτά Φράγματα στο Αιγαίο; Ούτε ο Τραμπ δεν θα το έκανε.

TAGS :
έβρος μετανάστες σύνορα τουρκία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook