«Διψασμένος για εξερεύνηση ταξιδιώτης, οξυδερκής φυσιοδίφης, τολμηρός οραματιστής ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής», ο Θορώ δεν έπαψε να αναλογίζεται «πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας εάν ήταν εναρμονισμένη με τους αρχέγονους ρυθμούς της φύσης», διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

[…] Για να διασφαλίσει την καλή του υγεία ο άνθρωπος, πρέπει η σχέση του με τη φύση να γίνει προσωπική. Πρέπει να συνειδητοποιήσει πως είναι φιλική. Όταν οι ανθρώπινοι φίλοι του τον προδίδουν ή πεθαίνουν, η φύση πρέπει να αναπληρώσει το κενό. Δεν μπορώ να φανταστώ κανενός είδους ζωή που να αξίζει να ονομάζεται έτσι εάν δεν βρίσκεται σε κάποια τρυφερή σχέση με τη φύση. Αυτή η σχέση ζεσταίνει το χειμώνα και προσφέρει συντροφιά στον άνθρωπο που βρίσκεται μόνος στην ερημιά. Αν η φύση δε μας συμπονά και δε μας μιλά, κατά κάποιο τρόπο, ακόμα και οι πιο γόνιμες και ανθισμένες περιοχές γίνονται στέρφες και άχαρες. […]

Δε βλέπω πώς θα μπορούσα να ζήσω μια ζωή ανεκτή χωρίς να νιώθω αγάπη για τη φύση. Αν δεν αισθάνομαι την καρδιά μου να μαλακώνει στη θέα των βράχων, τότε τι υποδηλώνουν αυτοί; […]

 

//Αποσπάσματα από το βιβλίο «Henry David Thoreau, Περιπλανήσεις. Φιλοσοφικοί στοχασμοί». (Τα τέσσερα πρώτα είναι από το βιβλίο του «Μια εβδομάδα στους ποταμούς Κόνκορντ και Μέριμακ», σελ. 85-205, το πέμπτο από το «Ημερολόγιό» του, σελ. 207-233.) Μετάφραση: Βασίλης Αθανασιάδης. Εκδόσεις Κέδρος, 2013.

 

Διαβάστε ακόμα: Γιατί όλοι μέσα μας λαχταράμε μια καλύβα στη φύση;

 

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top