Χαλαροί καναπέδες μπροστά στην πισίνα.

Ήταν Τρίτη και παρόλο που δεν είχε τελειώσει ο Μάιος, η ζέστη θύμιζε περισσότερο μεσημεράκι του Ιουλίου, οπότε φορώντας ένα ελαφρύ φόρεμα και την πιο καλοκαιρινή μου διάθεση, μπαίνω στο αμάξι και αρχίζω να κατηφορίζω προς την παραλιακή.

Ναι, τα έργα και η κίνηση είναι κάπως party pooper στην όλη φάση αλλά με το που αρχίζεις και βλέπεις τη θάλασσα στο δεξί σου χέρι δε σε νοιάζει και πολύ, χαλαρώνεις αμέσως… μέχρι τουλάχιστον να φτάσεις στον Αστέρα. Ε, εκεί η θέα λίγο σου κόβει την ανάσα και πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι αν βρίσκεσαι ακόμα στην Αθήνα, μιας και το σκηνικό παραπέμπει περισσότερο σε κοσμοπολίτικο προορισμό του εξωτερικού.

Εισέρχεσαι σε περιοχή ευφρόσυνου πρασίνου.

Λευκοί και γκρι καναπέδες πλαισιώνονται από ζεστά χρώματα ξύλου, ενώ η μαρμάρινη μπάρα δίνει μια στιβαρή αίγλη στο χώρο.

Αφήνω το αυτοκινητάκι μου στον παρκαδόρο και μπαίνω στο Helios. Δεν μπορώ να μην παρατηρήσω την minimal και ανεπιτήδευτα κομψή διακόσμηση. Όλα μαρτυρούν επαγγελματικό σχεδιασμό και ακριβά υλικά. Λευκοί και γκρι καναπέδες πλαισιώνονται από ζεστά χρώματα ξύλου, ενώ η μαρμάρινη μπάρα δίνει μια στιβαρή αίγλη στο χώρο. Πάνω από το κεφάλι μου, περιστρέφονται αθόρυβα ανεμιστήρες οροφής. Όλα είναι εναρμονισμένα με το φυσικό τοπίο που όπως και να το κάνουμε είναι αυτό που τελικά σε μαγνητίζει σε αυτή τη μοναδική χερσόνησο του Λαιμού της Βουλιαγμένης.

Καθώς κατευθύνομαι στο τραπέζι μου, μετά τις οδηγίες του περιποιητικού αλλά χωρίς ίχνος επιτήδευσης προσωπικού, περνάω δίπλα από την πισίνα και χαζεύω τη θάλασσα ενώ τη μύτη μου τρυπάνε άκρως γαργαλιστικές spicy μυρωδιές που προϊδεάζουν γι αυτό που έπεται.

Με το που κάθεσαι στο τραπέζι, τη μύτη σου τρυπάνε άκρως γαργαλιστικές μυρωδιές που προϊδεάζουν για αυτό που έπεται.

Η κουζίνα εστιάζει σε comfort πιάτα της Λατινικής Αμερικής, αλλά σε πιο fine dining πλαίσιο.

Εκεί, ω τι τύχη, μας περιμένει ο executive chef του Four Seasons, Bertrand Valegeas, ένας chef με πραγματικά πολλές περγαμηνές στη γαστρονομία, μαζί με τον head chef του Helios, τον Αλέξανδρο Μακρόπουλο. Μετά τις πρώτες συστάσεις ο Αλέξανδρος σπεύδει στην κουζίνα για να μας περιποιηθεί.

O head chef του Helios, Αλέξανδρος Μακρόπουλος, μοιράζει χαμόγελα στο Instagram.

Η κουζίνα εστιάζει σε comfort πιάτα της Λατινικής Αμερικής (από tacos μέχρι churros), αλλά προσαρμοσμένα σε πιο fine dining πλαίσιο. Έτσι, το πρώτο πιάτο που προσγειώνεται μπροστά μας είναι ένα guacamole που φτιάχνεται επιτόπου, μέσα σε ένα εντυπωσιακό «γουδί» από ηφαιστιογενή πέτρα.

Πληθωρικό και απόλυτα ισορροπημένο tartare από wagyu A6, με πικλαρισμένα μανιτάρια shimeji και αυγό ορτυκιού. «Άγριες» και όμορφες καταστάσεις.

H κρουστή υφή του τόνου, το lime και το chili μπλέκονται με το κρεμώδες guacamole.

Η φρεσκάδα ξεχειλίζει από το πιάτο και επειδή ακριβώς γίνεται επί τόπου, μπροστά στα μάτια μας, το αβοκάντο δεν δουλεύεται πολύ κρατώντας την υφή και το «δάγκωμα» του. Σερβίρεται με διάφορα τραγανά στοιχεία για να βουτήξετε αλλά κάντε μου τη χάρη και βάλτε το δίπλα στον πεντανόστιμο -και όσο πρέπει πικάντικο- spicy τόνο με μούρα.

Δροσερό και ανάλαφρο tiradito από λαυράκι. Συνδυάστε το με ένα Sauvignon Blanc από τη νέα Ζηλανδία.

H κρουστή υφή του τόνου, το lime και το chili μπλέκονται με το κρεμώδες guacamole και πραγματικά δε θα μπορέσετε να σταματήσετε να τρώτε (εγώ τουλάχιστον δε μπόρεσα). Μετά ακολούθησε ένα δροσερό και ανάλαφρο tiradito από λαυράκι που εύστοχα η sommelier μας ταίριαξε με ένα Sauvignon Blanc από τη νέα Ζηλανδία, το Wild Rock (φουλ του εξωτισμού μέχρι τώρα).

Δοκιμάσαμε ένα πληθωρικό και απόλυτα ισορροπημένο tartare από wagyu A6.

Σαν πίνακας ζωγραφικής.

Περνώντας σε πιο «άγριες» καταστάσεις δοκιμάσαμε ένα πληθωρικό και απόλυτα ισορροπημένο tartare από wagyu A6, με πικλαρισμένα μανιτάρια shimeji και αυγό ορτυκιού, καθώς και tacos al pastor με τραγανή και παράλληλα τρυφερή πανσέτα και salsa ανανά (που κάπως αφαιρούσε τις τύψεις από το αμαρτωλό αυτό πιάτο, πόσες θερμίδες έχει ο ανανάς άλλωστε;).

Ένα στέκι όπου θες να χαλαρώνεις όλη μέρα.

Η επόμενη πίστα περιλαμβάνει θεϊκά, αφράτα bao buns που καμία σχέση δεν έχουν με αυτά που σερβίρουν τα περισσότερα μαγαζιά του κέντρου (ας είμαστε ειλικρινείς). Το ψωμάκι τους είναι σχεδόν άϋλο και αγκαλιάζει υπέροχα είτε τις panko-crusted γαρίδες με την πικάντικη μαγιονέζα και τις πίκλες, είτε το pulled pork με σάλτσα hoisin.

Κάντε το εικόνα: απολαμβάνετε τον ήλιο δίπλα στην πισίνα τρώγοντας bao και ceviche, και πίνοντας παγωμένες Margarita. Διακοπές στην καραϊβική σε 30 λεπτά από το κέντρο της Αθήνας δεν το λες και άσχημο.

Ο Αλέξανδρος Μακρόπουλος μάς προτρέπει να ταξιδεύσουμε στη Λατινική Αμερική με το μενού του.

Το flank steak με την σάλτσα chimichurri θα μιλήσουν στην καρδιά σας.

Επόμενη πίστα: Οι βαθιάς νοστιμιάς και τελείως θεατράλε παρουσίασης ψητές tiger γαρίδες, που καπνίστηκαν μπροστά μας, ήρθαν παρέα με όλα αυτά τα ωραία συνοδευτικά όπως tortillas και red anticucho σάλτσα για να φτιάξουμε τη δική μας τέλεια μπουκιά.

Το χταπόδι ετοιμάζεται να βαφτιστεί στη σάλτσα του.

Και μετά ήρθε το κρέας. Ομολογώ πως είμαι δεινή κρεατοφάγος και με μεγάλη εμπειρία στον τομέα αυτό, οπότε σας λέω με το χέρι στην καρδιά πως το flank steak με την σάλτσα chimichurri μίλησε στην καρδιά μου (και το στομάχι, αφού ως γνωστόν ο έρωτας περνάει πρώτα από εδώ). Στη συγκίνηση συνέβαλε και η ιεροτελεστία του τεμαχισμού του κρέατος με μια ευμεγέθη χατζάρα (!) δίπλα στο τραπέζι μας.

Φοβερό ψήσιμο στο κρέας, καθώς κρατάει όλα τα πολύτιμα ζουμάκια του.

Το αρωματικό και πικάντικο μενού του Helios προσφέρεται και για ανερυθρίαστο κοκτεϊλάρισμα.

Φοβερό ψήσιμο, με το κρέας να κρατάει όλα τα πολύτιμα ζουμάκια του και τη βαθιά γεύση του να υπογραμμίζεται από την πικάντικη και βοτανική σάλτσα chimichurri. Ίσως η προφανής επιλογή εδώ να ήταν ένα δροσερό κόκκινο κρασί αλλά μιας και είχε ζέστη και νιώθαμε λίγο παραπάνω τολμηροί, εμπιστευτήκαμε τη sommelier και βάλαμε δίπλα μια Σαντορίνη Αργυρού. Απλά τέλειο.

Τα χρώματα συναγωνίζονται τη γεύση.

Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε churros με dulce du leche και σάλτσα σοκολάτας. Τραγανά απέξω, μαλακά από μέσα και χωρίς τηγανίλα.

Νομίζετε πως τελειώσαμε; Γεύμα χωρίς επιδόρπιο είναι χαμένο γεύμα! Και τι επιδόρπιο, churros με dulce du leche και σάλτσα σοκολάτας. Δέχομαι ότι δεν είναι η προφανής επιλογή για ελαφρύ γλυκό αλλά τα συγκεκριμένα ήταν τραγανά απέξω και αιθέρια από μέσα, χωρίς ίχνος λαδίλας. Είναι με βεβαιότητα τα καλύτερα που κυκλοφορούν στην Αθήνα και μπαίνουν εύκολα σε σύγκριση με τα επικά churros που είχα φάει στο Xurreria Banys Nous, στη Βαρκελώνη. Θα ξαναγύριζα και μόνο γι’ αυτά.

Θεατράλε ψητές tiger γαρίδες που καπνίζονται μπροστά σας.

Φεύγοντας και αφού είχα απολαύσει ένα υπέροχο γεύμα, κοντοστάθηκα για να απολαύσω, για λίγο ακόμα, τη θάλασσα και τη θέα. Θα μπορούσα να είχα παραμείνει ώσπου να βραδιάσει, χωρίς να το καταλάβω. Εκείνη τη στιγμή υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ξαναγυρίσω σύντομα στο Helios για έναν δεύτερο γύρο… «μίνι διακοπών».

 

Διαβάστε ακόμα: Το Pelagos του Four Seasons – Astir Palace βάζει πλώρη για αστέρι Michelin.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top